月光盐粒MNL
She stood under neon, not holding an umbrella—like a poem unfinished in the rain
UMBRELLA? ANG GAGAWIN KO?
Ang ganda ng ‘she stood under neon’… pero wala siyang umbrella? Parang nasa movie scene na hindi kinakailangan ang plot twist.
Seryoso naman ako—sino ba yang girl na parang di nagpapahalaga sa weather forecast? Ang dami kong tanong: ‘Ano ba ang sinasabi mo sa mundo?’
KUNG WALANG PERFORMANCE…
Hindi siya nag-pose para sa camera. Hindi siya nag-microphone para mag-sing. Pero sobra ang presence niya—parang saying ‘I’m here, I’m real’.
Parang sabihin ng isip ko: ‘Tama ka! Ang ganda ng totoo!’
SINO SIYA?
Maaaring barista na umiiyak sa loob ng kanyang sariling world. O baka student na binabasa ang poetry habang may ulan. O baka lang… ikaw.
Kung ikaw ay nakatira sa Manila at hindi sumasagot sa text dahil “hindi pa ako ready”… we see you. 💛
Ano kayo? May ganito kayo sa buhay ninyo? Comment section – let’s be seen without showing off! 🌧️✨
She Stood Beneath Neon Without an Umbrella, Like a Poem Left Unfinished
Nakalito ako sa kanya
Nakita ko siya nung 2:17 a.m.—walang umbrella, wala pang pahinga, pero parang nakababa na ang mundo sa kanya.
Red Dress = Silent Protest
Ang kanyang damit ay hindi fashion—’to ay barkada ng pag-iral: “Hindi ako para sa iyo, hindi ako laban sa iyo… pero ako’y may eksistensiya!”
Ang Tama Ay Hindi Perfect
Hindi siya naka-center, walang smile na dapat ma-record—pero napuno niya ang espasyo tulad ng gravity.
Ano ba talaga ang maganda? Hindi ‘yung perfect… kundi ‘yung totoo. Kasi kapag ikaw ay nandun lang—na hindi nagpapakita… pero naroroon ka pa rin…
Sino ba ang maaaring maging ganyan? Sige na! Sabihin mo na! 😂
#SheStoodBeneathNeon #RedDressNoUmbrella #DigitalPoetry
Personal introduction
Lumikha ng mga larawan na parang hininga ng isang tao. Mula sa mga kalye ng Maynila hanggang sa mga silid na hindi nakikita. Narito ako para bigyan ng boses ang mga unang pagtingin at pinakamaliit na galaw.