Sana ol ang tanawin mo? Hindi ‘filter’ ang kailangan mo… ‘stillness’ na lang! Nangungulit ako sa gabi’t kusina habang may tao pa sa subway — walang post, walang like… pero may hininga. Ang kanya’ng mata’y nakatitig sa dulo ng kurtina… hindi siya model. Siya’y nasa sarili niyang alaala — at doon lang talaga siya nandirito.

Mayroon ka bang napansin? O baka naman ay ‘breathing’? 👀 #NoFilterJustSoul

Ang Tanging Power ng ‘Backward Glance’

Sabi nila: “Kailangan mag-smile para ma-notice!” Però ako? Bumaba na ako sa kalsada… tapos tumigil.

Nakita ko ang isang babae sa kusina—walang mukha, pero puno ng kwento. Parang sinabi niya: “Ako’y mayroon nang sapat na sarili.” 😳

Sabi nga: ‘Silence speaks louder than a smile.’ At siguro… ang pinakamalakas na ‘self-love’ ay kapag hindi ka pa nakikinig sa mundo—kundi kayo mismo.

Ano ba talaga ang mas mahalaga? Ang pagpapahayag… o ang pagtitiis?

You don’t need to be seen to be real.

Pero tama ba ako? O baka nag-iisa lang ako sa kuwarto ko habang nag-aaral ng mga klasikong tanong?

Sino ba ang una mong napansin na walang mukha pero bigla kang napatingin? Comment section! 🤭

UMBRELLA? ANG GAGAWIN KO?

Ang ganda ng ‘she stood under neon’… pero wala siyang umbrella? Parang nasa movie scene na hindi kinakailangan ang plot twist.

Seryoso naman ako—sino ba yang girl na parang di nagpapahalaga sa weather forecast? Ang dami kong tanong: ‘Ano ba ang sinasabi mo sa mundo?’

KUNG WALANG PERFORMANCE…

Hindi siya nag-pose para sa camera. Hindi siya nag-microphone para mag-sing. Pero sobra ang presence niya—parang saying ‘I’m here, I’m real’.

Parang sabihin ng isip ko: ‘Tama ka! Ang ganda ng totoo!’

SINO SIYA?

Maaaring barista na umiiyak sa loob ng kanyang sariling world. O baka student na binabasa ang poetry habang may ulan. O baka lang… ikaw.

Kung ikaw ay nakatira sa Manila at hindi sumasagot sa text dahil “hindi pa ako ready”… we see you. 💛

Ano kayo? May ganito kayo sa buhay ninyo? Comment section – let’s be seen without showing off! 🌧️✨

Nakalito ako sa kanya

Nakita ko siya nung 2:17 a.m.—walang umbrella, wala pang pahinga, pero parang nakababa na ang mundo sa kanya.

Red Dress = Silent Protest

Ang kanyang damit ay hindi fashion—’to ay barkada ng pag-iral: “Hindi ako para sa iyo, hindi ako laban sa iyo… pero ako’y may eksistensiya!”

Ang Tama Ay Hindi Perfect

Hindi siya naka-center, walang smile na dapat ma-record—pero napuno niya ang espasyo tulad ng gravity.

Ano ba talaga ang maganda? Hindi ‘yung perfect… kundi ‘yung totoo. Kasi kapag ikaw ay nandun lang—na hindi nagpapakita… pero naroroon ka pa rin…

Sino ba ang maaaring maging ganyan? Sige na! Sabihin mo na! 😂

#SheStoodBeneathNeon #RedDressNoUmbrella #DigitalPoetry

Umbrella? Wala na.

Ano ba ‘to? Parang sinulat ng poetikong tula pero sa buhay! Ang ganda nung night scene—neon, rain, walang umbrella… parang drama sa Netflix na may twist ng pag-iral sa kahulugan ng presence.

“Seryoso ako pero di ako nagpapakita”

Hindi siya nag-act para sa likes o Instagram stories—tanging umiiral lang siya tulad ng isang bagay na hindi kailangan ipaliwanag.

Kung ikaw ay nakikinig…

Kapag nasa harapan mo ang ganito: white lingerie under orange walls with green leaves… at ang tingin niya sayo? Parang sabihin: Opo, naroon ako.

Sabi nila: ‘Beauty must shout.’ Pero eto? Tumayo siya… at sumigaw ng ‘Naroon ako’ nang walang salita.

Ano kayo? Sino ang iniiwan mo sa ganitong pose?

Comment section! 🫶

Ang ganda ng post na ‘to? Parang nakita ko siya sa loob ng isang kapehan sa Quiapo nung alas-5 ng umaga — wala pang magawa pero parang nag-silent revolution na agad.

Sabi nila ‘vulnerable’ pero para sakin? Solido ang stance! Ang dami kaming babae dito na ‘di kailangan mag-smile o mag-twerk para maging importante.

Ano nga ba ang mas lalaking paborito mo: ang nagtataas ng binti o ang nakatitig lang sa sahig habang bumabalik sa sarili?

P.S.: Kung ikaw ay may kapean na puno ng silence… ako’y nandun din.