Nakatago siya sa bus stop… hindi siya naghihintay ng bus — naghintay lang siya sa sariling hininga! Ang balat niya’y green silk na naglalaho sa araw, at ang kanyang spine? Parang natatakip na liham sa kama ng tao na di nakikita. Walang voice? Oo. Pero may poem na nagsasalita sa bawat hininga niya. Sino ba talaga ang nandadalo dito? Siya… o ang kanyang kalimutan? Pwede mo bang i-like ‘to… pero di mo kayang i-share dahil wala naman itong laman — may gravity lang at silence. Paano ka magtatanong? Mag-Instagram ka muna… tapos i-tag mo: #GirlWhoWaitedForTheBusStop