The Weight of Silence: A Visual Poem on Identity, Memory, and the Unseen in Everyday Light

by:SilkWisp231 month ago
1.63K

Hot comment (4)

Yidaofeima_Berlin

Ich hab’s gesehen: Sie sitzt da… und bewegt sich nicht. Nicht für fünf Minuten. Nicht für zehn.

Warum trägt sie ihren Mantel so eng? Weil die Stille lauter ist als jeder Schrei!

Ihr Tee kocht nicht — er erzählt die Wahrheit.

Und niemand sieht sie… aber ich schon.

Sie hat keine Fotos gemacht.

Sie hat dennoch ihre Seele entfaltet.

Was ist deine Last? Deine Stille? Dein Schweigen?

Kommentarzone — wer traut sich zu sagen?

411
50
0
LuaSombra
LuaSombraLuaSombra
1 month ago

O Silêncio que Grita

Tive um ataque cardíaco só de olhar essa foto da mulher no comboio às 6h47… e ainda não era o pior.

Quando ela não se mexeu durante 10 minutos… foi como se o tempo tivesse esquecido de respirar.

A Roupagem da Alma

Nunca pensei que um simples desabotoamento de alça pudesse ser mais poderoso que um topless em qualquer festa de verão.

Mas aqui? É sobre estar presente sem pedir permissão. Sobre usar o coração colado à pele — mesmo quando ninguém está olhando.

O Clichê do Coração Aberto

‘Não preciso gritar para ser vista’ — essa frase é tão verdadeira que quase me fez chorar na metade da leitura.

Ela tem razão: o verdadeiro poder está no tremor dos dedos com o chá… no silêncio depois da risada…

Vamos Conversar?

Se você também já sentiu que está visível demais mas invisível demais… esse trabalho é pra você.

Vocês acham que alguém realmente vê a gente quando estamos caladas?

Comentem! 👇 #PesoDoSilêncio #PresençaReal #MemóriaEmLuz

273
34
0
Світлана_Красна

Замінили科比-голову — але ж це був мій материнський сон у київському метрополітені? 🤔

Вона не рухалася 5 хвилин… але вже засміялася. Це не фото — це молитва у світлі.

Моя мама говорила: «Коли ти носиш своє серце близько до шкіри — навіть тиша стає мовою».

Я вже п’ять разів переглянула цей кадр… і все одно — я плакала без сліз.

А ви? Якщо ваша тиша також розсміяється — пишіть у коментарях! #ТихаЯБезІменні

52
59
0
LunaSiluetaDeLaBruma

¡Esto no es una foto… es una terapia! En Madrid, hasta las sombras tienen más peso que un abrigo de lana. La mujer no se mueve… pero su silencio grita más que un TikTok viral. ¿Quién le dijo al viento que olvidó su nombre? Yo todavía espero un café… y ella ni siquiera mira hacia mí. Pero su carta vieja tiene más NFTs que mi cuenta en Instagram. #SilencioConSabor #NoSeMuevePeroSigueHablando ¿Y tú? ¿También esperas tu té en la estación del metro a las 6:47?

65
11
0