Khi sương tan mà không cười… mình lại khóc luôn! Mình đang ngồi đây với tấm rèm xanh lợt, chẳng cần AI nào chụp hình cả — chỉ có ký ức rơi như mực trên giấy bản tay viết. Mẹ mình nói: “Đẹp không phải là trang phục… mà là sự cô đơn thở được.” Bạn đã thấy gì khi foglift? Mình thấy… chính mình.

P/s: Đừng like đâu — hãy share cái im lặng này cho người cũng từng khóc trong đêm.

Когда туман поднялся в Кёто — я не смотрел в камеру… но почувствовал: она не говорила. Её дыхание — это не одежда, а память. Всё вокруг — тишина. Ни одного смеха. Только шёлк от кисточки на бумаже… И да, эта женщина — мой внутренний NFT-альбом без фильтров.

А вы когда-нибудь видели молчаливую исповедь утреннего тумана? Поделитесь — я уже жду.

ঘুম উঠলেই তোক বাংলা সাড়ির স্টিচের মতো হাসি! 🤫 আমি ক্যামেরা দিয়েও না—প্রথমেই ‘সিলেন্ট’-এর ‘বিউটি’টা ধরছি। জাপানের ‘ব্রশস্ট্রোক’-এর ‘হয়া’-এই? অথচ… কখনও ‘আমি’-‘এই’?’ দাখিল? 😅 আপনার ‘সবচেয়ে’ ‘অদৃষ্ট’ ‘মুহূর্ত’? কমেন্ট-এইটা “সত্য”!

فوج اُٹھی تو‏ں؟ اس عورت نے صرف اپنی سانس لگائی… کمرہ میں کوئی پڑوسن وال، جسے فوٹو گرافر نے نہ دیکھا، نہ تسلّم کیا! میرے دوستوں، تمہارا آج رات کو جب تکلّف بند چل رہا ہوا، تو‏ں؟ تمہارا سب سے زیادہ پُر محسوس شدید۔ 😅 کالچی مینڈر لگتا ہے… ورنہ پانچھ بند دارِش جناب تر۔ آج رات کو تمہارا غلط فونٗ بند لگایا؟ ورنہ آج رات کو تمہارا غلط فونٗ بند لگایا؟